S: 3 yıllık evliyiz ve eşim artık çocuk istiyor. Ancak bakacak kimsemiz yok ve çocuğumuzu bakıcılara teslim etmeye karşıyız. Ben de kariyerimi bırakıp çocuk bakmaya hazır değilim. Tırnaklarımla kazıyarak geldim buraya, zorlu sınavlardan ve psikolojik savaşlardan geçtim, yükseldim. Şimdi her şeyi bırakıp evde bebek altı değiştirmek aptallık olur gibi geliyor. Çocuğum olmasını çok istiyorum, iyi bir anne de olabilirim. Ama neden kariyerimle bebeğim arasında seçim yapmak zorunda kalıyorum ki? Bebeği birlikte yapıyoruz ama ona bakmak için işini bırakması tercih edilen kocam değil de benim. Bunu adaletsiz buluyorum. Fakat eşim benim annelik içgüdülerimin zayıf olduğunu düşünüyor. Sizce bu düşüncem kötü mü bir anne olacağımın mı işareti gerçekten?
C: İçinde bulunduğunuz durum daha yakından ve detaylarıyla bilmem gereken bir durumu ve ruh halini işaret ediyor. Ancak eksik ya da hastalıklı değilsiniz. Bunlar sizin çocuğunuzu az seveceğinizi ya da ona bakamayacağınızı falan da işaret etmiyor. Siz hayattaki adalet duygunuzu, bu durum üzerinden de değerlendirince fazla realist geliyorsunuz belki eşinize. Çünkü annelik fazlaca duygusal bir konudur. Ama inanın mantık da ister. Yani hazır hissetmiyorsanız sırf dünyanın en güzel duygusu diye doğurup anne olmayı düşünmemelisiniz, hazır olana dek elbette. Çocuğunuza bakma konusundaki tercihlerinizi anlıyorum. Ancak bu bakıcılık işi için güvenilir uluslararası şirketler ve ev güvenlik sistemleri var, pek çok alternatifle üstelik. Buna rağmen düşünmezseniz de bir anne adayı olarak son derece haklısınız. Öyleyse özlük haklarınız gereğince çocuğunuza bizzat bakabileceğiniz zamanı en iyi biçimde değerlendirip bir tanıdığınızı yardımcı olarak alabilirsiniz. Doğum izni, emzirme izni dediğimiz süreçler zaten sizi çözüm bulma ya da ne istediğinizi bilme konusunda da besleyecektir. Eşinizin işini bırakarak bebekle ilgilenmesi de seçeneklerden biri, neden olmasın? Yurtdışında çokça örneği var, eminim tek tük de olsa ülkemizde de vardır. Yeter ki aranızda anlaşın.Kötü bir anne olmayacaksınız, hazır olduğunuzda dünyaya getireceğiniz bebeğinizin en büyük şansı siz anne ve babası olacaksınız. Eğitimli, bilinçli ve sorgulayan bir kadından kötü bir anne çıkması inanın zor olur. Sadece şu an ikilemdesiniz ve kendinizi hangi yönde ikna etmeniz gerektiğini kestiremiyorsunuz. İkisini de doğru bulduğum ve zaman zaman katıldığım bakış açıları sunacağım size;
1) Hayat, kariyere odaklanıp geri kalan şeyleri kaçırmak için çok kısa ve iddiasız. Çünkü elimizde unvanlarımız ve içinde bulunduğumuz kuruma kattıklarımız dışında bir şey kalmadığını düşündüğümüz günler de geliyor. Kendimiz için bir şey yapmanın kariyer dışında yolları da var.
2) Kadını, erkeğin arkasına iten ve ona daima domestik görevler veren sistem, annelik, ev kadınlığı gibi unvanlarla gerçek başarıları engelliyor bir yerde. Oysa kadın hem çocuk hem de kariyer yapabilir. İstemezse doğurganlığını kullanmamayı da seçebilir üstelik. Doğurmamak hiçbir kadını eksik kılmaz.
İkisinin de doğruluk payı yok mu sizce de? Önerim kendinize zaman vermeniz ve kalbinizle aklınızı aynı anda kullanarak eşinizle de detaylı konuşmanız.
Harika bir iş kadını olmuşsunuz, harika bir anne de olabilirsiniz. Ve umarım içinizi rahat kılacak harika bir çözüm de bulabilirsiniz.
Diva KadınAssoc. Prof. Dr. Gökçen Erdoğan
Annelik Bir Seçimmi
S: 3 yıllık evliyiz ve eşim artık çocuk istiyor. Ancak bakacak kimsemiz yok ve çocuğumuzu bakıcılara teslim etmeye karşıyız. Ben de kariyerimi bırakıp çocuk bakmaya hazır değilim. Tırnaklarımla kazıyarak geldim buraya, zorlu sınavlardan ve psikolojik savaşlardan geçtim, yükseldim. Şimdi her şeyi bırakıp evde bebek altı değiştirmek aptallık olur gibi geliyor. Çocuğum olmasını çok istiyorum, iyi bir anne de olabilirim. Ama neden kariyerimle bebeğim arasında seçim yapmak zorunda kalıyorum ki? Bebeği birlikte yapıyoruz ama ona bakmak için işini bırakması tercih edilen kocam değil de benim. Bunu adaletsiz buluyorum. Fakat eşim benim annelik içgüdülerimin zayıf olduğunu düşünüyor. Sizce bu düşüncem kötü mü bir anne olacağımın mı işareti gerçekten?
C: İçinde bulunduğunuz durum daha yakından ve detaylarıyla bilmem gereken bir durumu ve ruh halini işaret ediyor. Ancak eksik ya da hastalıklı değilsiniz. Bunlar sizin çocuğunuzu az seveceğinizi ya da ona bakamayacağınızı falan da işaret etmiyor. Siz hayattaki adalet duygunuzu, bu durum üzerinden de değerlendirince fazla realist geliyorsunuz belki eşinize. Çünkü annelik fazlaca duygusal bir konudur. Ama inanın mantık da ister. Yani hazır hissetmiyorsanız sırf dünyanın en güzel duygusu diye doğurup anne olmayı düşünmemelisiniz, hazır olana dek elbette. Çocuğunuza bakma konusundaki tercihlerinizi anlıyorum. Ancak bu bakıcılık işi için güvenilir uluslararası şirketler ve ev güvenlik sistemleri var, pek çok alternatifle üstelik. Buna rağmen düşünmezseniz de bir anne adayı olarak son derece haklısınız. Öyleyse özlük haklarınız gereğince çocuğunuza bizzat bakabileceğiniz zamanı en iyi biçimde değerlendirip bir tanıdığınızı yardımcı olarak alabilirsiniz. Doğum izni, emzirme izni dediğimiz süreçler zaten sizi çözüm bulma ya da ne istediğinizi bilme konusunda da besleyecektir. Eşinizin işini bırakarak bebekle ilgilenmesi de seçeneklerden biri, neden olmasın? Yurtdışında çokça örneği var, eminim tek tük de olsa ülkemizde de vardır. Yeter ki aranızda anlaşın.Kötü bir anne olmayacaksınız, hazır olduğunuzda dünyaya getireceğiniz bebeğinizin en büyük şansı siz anne ve babası olacaksınız. Eğitimli, bilinçli ve sorgulayan bir kadından kötü bir anne çıkması inanın zor olur. Sadece şu an ikilemdesiniz ve kendinizi hangi yönde ikna etmeniz gerektiğini kestiremiyorsunuz. İkisini de doğru bulduğum ve zaman zaman katıldığım bakış açıları sunacağım size;
1) Hayat, kariyere odaklanıp geri kalan şeyleri kaçırmak için çok kısa ve iddiasız. Çünkü elimizde unvanlarımız ve içinde bulunduğumuz kuruma kattıklarımız dışında bir şey kalmadığını düşündüğümüz günler de geliyor. Kendimiz için bir şey yapmanın kariyer dışında yolları da var.
2) Kadını, erkeğin arkasına iten ve ona daima domestik görevler veren sistem, annelik, ev kadınlığı gibi unvanlarla gerçek başarıları engelliyor bir yerde. Oysa kadın hem çocuk hem de kariyer yapabilir. İstemezse doğurganlığını kullanmamayı da seçebilir üstelik. Doğurmamak hiçbir kadını eksik kılmaz.
İkisinin de doğruluk payı yok mu sizce de? Önerim kendinize zaman vermeniz ve kalbinizle aklınızı aynı anda kullanarak eşinizle de detaylı konuşmanız.
Harika bir iş kadını olmuşsunuz, harika bir anne de olabilirsiniz. Ve umarım içinizi rahat kılacak harika bir çözüm de bulabilirsiniz.