Bazen aşk her şeyden önemli değildir, daha ince görmemiz gerekir.
S: Aylardır çok büyük bir sıkıntı içindeyim. Boşa koysam dolmuyor, doluya koysam almıyor. Kuzenime, amcamın oğluna aşık oldum. ‘Kuzen kardeş gibidir’ diyecekseniz biz tanışalı 2 yıl bile olmadı, çünkü onlar yurt dışındaydı ve babamla amcam da küslerdi. Yani benim için yabancı biriydi, kardeşlik hukukumuz yoktu. Bizim ailede böyle bir evlilik hiç olmadığı için cesaret edip adım atamıyorum. O da benimle ilgileniyor ama konuyu dahi açamıyoruz. Üstelik babamın kendisini ona yakın hissetmediğini de hissediyorum. Ona açılmam için ne önerirsiniz ya da bu işi yoluna koymamın bir yolu var mı?
C: Duygularınıza saygı duymakla birlikte değinmek istediğim başka bir konu var. Size, ona açılmanız için taktikler vermeme gerek yok çünkü duygularından emin olan insanlar, bunlardan söz etmeli ve engelleri aşmak için çabalamalıdırlar derim hep. Fakat durum bu defa farklı. Bana göre engeliniz aileniz, babanız ve alacağınız tepkiler, kardeşlik hukukunun derecesi falan değil. Çok daha tıbbi bir engeliniz var. Akraba evliliğinden doğacak çocuklarınızda görülebilecek kalıtsal sorunlar. Kan, göz, kalp, şeker hastalıkları, zeka geriliği ve vücut bozukluğu en sık rastlananlardır. Tüm hasta ve engelli çocuk anneleri, inanılmaz derecede meşakkatli ve bir o kadar da kutsal bir sınavdan geçiyor ve eminim çocuklarını dünyadaki herkesten çok seviyorlar. Fakat yine eminim ki çocuklarının sağlıklı olmasını ve diğer çocuklara rahatlıkla katılıp çocukluklarını yaşamalarını isterlerdi, bunu kendileri için değil çocukları için isterlerdi. Siz tüm riskleri bilerek yine de akraba evliliği yaparsanız ki sizinki 1. dereceden akraba evliliği ve riski epey yüksek, çocuğunuzun kalıtsal bir sorunla doğmasına bir nevi izin vermiş olacaktır. Aşkla çarpan kalbinizi anlıyorum ama hayatta bazen daha önemli şeyler ve sorumluluklar da vardır. Hayat sizin elbet, kendiniz için karar almakta özgürsünüz. Ancak doğmamış çocuklarınız için bu tür bir karar almanız haksızlık olacaktır. Her şeye rağmen duygularınızı yenemez ve evlenmeye karar verirseniz de yapacak bir şeyim yok. Ama ben bu sorunun bireysel değil toplumsal bir sorun olduğunu biliyor ve bununla daima mücadele ediyorum. Umarım kalbinizi, duygularınızı dinlerken aklınızı, mantığınızı da dinlersiniz.
Akraba Evliliği Riskli mi?
Bazen aşk her şeyden önemli değildir, daha ince görmemiz gerekir.
S: Aylardır çok büyük bir sıkıntı içindeyim. Boşa koysam dolmuyor, doluya koysam almıyor. Kuzenime, amcamın oğluna aşık oldum. ‘Kuzen kardeş gibidir’ diyecekseniz biz tanışalı 2 yıl bile olmadı, çünkü onlar yurt dışındaydı ve babamla amcam da küslerdi. Yani benim için yabancı biriydi, kardeşlik hukukumuz yoktu. Bizim ailede böyle bir evlilik hiç olmadığı için cesaret edip adım atamıyorum. O da benimle ilgileniyor ama konuyu dahi açamıyoruz. Üstelik babamın kendisini ona yakın hissetmediğini de hissediyorum. Ona açılmam için ne önerirsiniz ya da bu işi yoluna koymamın bir yolu var mı?
C: Duygularınıza saygı duymakla birlikte değinmek istediğim başka bir konu var. Size, ona açılmanız için taktikler vermeme gerek yok çünkü duygularından emin olan insanlar, bunlardan söz etmeli ve engelleri aşmak için çabalamalıdırlar derim hep. Fakat durum bu defa farklı. Bana göre engeliniz aileniz, babanız ve alacağınız tepkiler, kardeşlik hukukunun derecesi falan değil. Çok daha tıbbi bir engeliniz var. Akraba evliliğinden doğacak çocuklarınızda görülebilecek kalıtsal sorunlar. Kan, göz, kalp, şeker hastalıkları, zeka geriliği ve vücut bozukluğu en sık rastlananlardır. Tüm hasta ve engelli çocuk anneleri, inanılmaz derecede meşakkatli ve bir o kadar da kutsal bir sınavdan geçiyor ve eminim çocuklarını dünyadaki herkesten çok seviyorlar. Fakat yine eminim ki çocuklarının sağlıklı olmasını ve diğer çocuklara rahatlıkla katılıp çocukluklarını yaşamalarını isterlerdi, bunu kendileri için değil çocukları için isterlerdi. Siz tüm riskleri bilerek yine de akraba evliliği yaparsanız ki sizinki 1. dereceden akraba evliliği ve riski epey yüksek, çocuğunuzun kalıtsal bir sorunla doğmasına bir nevi izin vermiş olacaktır. Aşkla çarpan kalbinizi anlıyorum ama hayatta bazen daha önemli şeyler ve sorumluluklar da vardır. Hayat sizin elbet, kendiniz için karar almakta özgürsünüz. Ancak doğmamış çocuklarınız için bu tür bir karar almanız haksızlık olacaktır. Her şeye rağmen duygularınızı yenemez ve evlenmeye karar verirseniz de yapacak bir şeyim yok. Ama ben bu sorunun bireysel değil toplumsal bir sorun olduğunu biliyor ve bununla daima mücadele ediyorum. Umarım kalbinizi, duygularınızı dinlerken aklınızı, mantığınızı da dinlersiniz.